Poniżej znajdą Państwo krótkie informacje dotyczące kilku głównych pojęć związanych z dziedziną tłumaczenia.
Tłumaczenie przysięgłe
Jest to potoczna nazwa dla tłumaczeń uwierzytelnionych, a zatem tłumaczeń dokonanych przez tłumacza przysięgłego – osobę kompetentną, merytorycznie i językowo przygotowaną oraz uczciwą i bezstronną, co potwierdza pozytywnie zaliczony egzamin państwowy i złożona przysięga. Tylko tłumaczenia wykonane przez tłumaczy przysięgłych, opatrzone specjalną, dedykowaną okrągłą pieczęcią i podpisem posiadają moc prawną.
Tłumaczenie konferencyjne
Ustna forma tłumaczenia, znajdująca zastosowanie przede wszystkim w środowisku konferencyjnym, podczas posiedzeń czy spotkań międzynarodowych odbywających się w jednej sali. Tłumacz zajmuje się przełożeniem słów mówcy w sposób naturalny i płynny, oddając równocześnie pełne znaczenie wypowiedzi. Istnieją dwa podstawowe (choć oczywiście nie jedyne) rodzaje tłumaczeń konferencyjnych: symultaniczne i konsekutywne.
Tłumaczenie symultaniczne
Inaczej tłumaczenie równoczesne, polega na bieżącym tłumaczeniu wypowiedzi mówiącego.
Tłumaczenie konsekutywne
Inaczej tłumaczenie następcze, polega na tłumaczeniu wypowiedzi mówiącego dopiero po zakończeniu jej wygłaszania. Podobną techniką jest tłumaczenie liaison, z tym że zakłada ona tłumaczenie trzech-czterech zdań mówcy, który w trakcie swojej wypowiedzi robi krótkie przerwy.
Narzędzia CAT
Narzędzia CAT (computer-assisted translation) to oprogramowanie komputerowe, które wspiera i przyspiesza pracę tłumacza, choć w szerokim znaczeniu tego terminu zmieszczą się podstawowe dziś dla niemal każdego użytkownika internetu słowniki elektroniczne czy funkcja sprawdzania pisowni w edytorach tekstu. Dla tłumaczy różnorodnych pism i dokumentów zastosowanie niektórych z narzędzi CAT jest niezbędne, zwłaszcza w sytuacji gdy duże partie tekstu się powtarzają, a tylko kilka słów podlega dalszemu procesowi translacji. Programy niejako podpowiadają tłumaczenie określonych fraz. Tłumacz oszczędza w ten sposób czas i zwiększa produktywność, ale i jakość swojej pracy.
Ekwiwalencja formalna i dynamiczna
Tłumacz i teoretyk przekładu Eugene Nida zaproponował w latach 60. XX wieku rozróżnienie na dwa typy odpowiedniości (ekwiwalencji) między tekstem źródłowym a tekstem docelowym. Ekwiwalencja formalna zakłada przełożenie najbardziej „dosłowne” i oddanie słów w możliwie identycznym zestawie struktur językowych. Ekwiwalencja dynamiczna z kolei skupia się na naturalności wypowiedzi i zachowuje sposoby ewentualnej reakcji na tekst właściwe danej kulturze. Mniej znaczące są w tym typie odpowiedniości kolejności słów czy zdań.